Fingerspitzengefühl
Ik ben van de ouderwetse stempel en autodidactisch. Goed je oren en ogen de kost geven en dan op gevoel handelen. Dit is wat ik al doe zolang dat ik het me kan herinneren en het heeft me geen windeieren gelegd. Laatst was ik een beetje aan het opruimen en stuitte ik op de 20e uitgave van een personeelsmagazine van Raab Karcher Nederland, gepubliceerd in 1996. Het lijkt al weer een eeuwigheid geleden. Ter vergelijking; een jaar later zou Deep Blue de Russische grootheid Garry Kasparov verslaan en zo de eerste computer worden die een wereldkampioen schaker klopte in een klassiek wedstrijdformaat. Het Lewinski-schandaal moest ook nog plaatsvinden en zelfs de Euromunt was nog niet ingevoerd; we betaalden nog gewoon met pieken, daalders en joetjes.
Over centen gesproken; toevalligerwijs staat er met koeienletters boven het betreffende artikel “met een guldentje beginnen…”. Natuurlijk, het is makkelijk als je wat pecunia hebt om iets te starten maar je bent het net zo snel kwijt als je je oren laat hangen naar mensen die er geen verstand van hebben. Ik neem u voor het gemak maar weer eens even terug in de tijd. Na de economische malaise van eind jaren ’70 had ik geen cent te makken. Toch is het mij gelukt om met weinig iets op te bouwen maar de ouderen onder ons zullen zich zeker nog de bouwcrisis in de jaren ’80 tot ’82 herinneren. Een slagveld volgde en de ene na de andere grote zaak viel om. Ik ook, om vervolgens wederom op nul te beginnen.
Ik ben er van overtuigd dat vindingrijkheid, geloof in eigen kunnen, doorzettingsvermogen, overtuigingskracht en vooral empathie, hele waardevolle eigenschappen van een ondernemer zijn. Zover ik zelf kan beoordelen, bezit ik deze eigenschappen en moeilijk meetbare merkwaardigheden nog steeds. Het heeft mij ver gebracht en in tijden van crisis soms er ook doorheen gesleept. Het is een kunst om na een tegenslag er sterker en positiever uit te komen. Niet voor niets zijn er hele bibliotheken te vullen met boeken over vallen en opstaan en de bijbehorende psychologische gedachtenvoering. Generatiegenoot, mede-Amsterdammer en (voormalig) artiest Rob de Nijs heeft ooit een liedje over vallen en opstaan gemaakt, al wekt de hoofdpersoon of protagonist in dat liedje de indruk er niets van geleerd te hebben.
In mijn eerdere column van januari had ik het over eigen sterktes en zwaktes kennen en relatiebeheer is er ook zo één. Al die relaties die ik in de vorige eeuw heb opgebouwd, met uitzondering van een enkeling en zij die spijtig genoeg naar het hiernamaals gegaan zijn, komen vandaag de dag op de één of andere manier toch weer met ICA in contact. Dit komt omdat ik overal kansen zie en om heel eerlijk te zijn, ik heb in mijn hele leven nog nooit zoveel kansen gehad als anno 2021. Natuurlijk, het zal u niet verbazen maar Van den Hoek is weer met iets moois bezig. Relaties en bekenden die in Druten geweest zijn zullen denken te weten waar ik het over heb maar ik kan iedereen garanderen dat we samen met de commerciële mensen en de afdeling marketing weer aan iets ongekends bezig zijn. Ik kan helaas nog niets concreets prijsgeven maar rond november/december dit jaar (hopelijk eerder), willen we het aan de buitenwereld communiceren.
Covid-19 blijft een onvoorspelbare factor die momenteel roet in het eten gooit. Zelf heb ik gelukkig inmiddels de eerste prik mogen ontvangen en beetje bij beetje mogen er weer winkels open en de mensen naar buiten. Wat de gevolgen van de coronacrisis over vijf jaar zullen zijn is moeilijk te zeggen. Wij gaan bij ICA uit van onze eigen kracht en daarom vertrouw ik altijd op het kunnen van onze medewerkers en het fingerspitzengefühl van ondergetekende. Ik heb geen glazen bol maar als wij de komende jaren niet gaan groeien, hebben we iets gruwelijk fout gedaan.
